Pewna Finlandia — obraz warunków społecznych, życia i ekologii Finlandii
Wystawa zorganizowana była przez Muzeum Atelier 340 w Brukseli, prezentowała aktualną sztukę fińską — obiekty, instalacje, rzeźby. Powołany przez kuratorów zestaw prac „Pewnej Finlandii” tworzył najnowszy obraz warunków społecznych, życia i ekologii Finlandii. Cykl wystaw „Pewna Finlandia” był bezprecedensowy w Polsce pokazem, prezentującym współczesną sztukę tego kraju. Największe prestiżowe galerie polskie zaprezentowały prace wybitnych artystów fińskich:
Jussi Heikkilä,
Timo Heino,
Pekka Jylhä,
Kaarina Kaikkonen,
Kaija Kiuru,
Kaisu Koivisto,
Elina Lind,
Eero Markuksela,
Reima Nurmikko,
Jaakko Pernu,
Anni Rapinoja,
Anu Tuominen.
„Pewna Finlandia” — współczesna sztuka fińska w BWA „(…) Inicjator wystawy Pewna Finlandia, fiński malarz mieszkający w Brukseli, Mikko Paakkola, objaśnił mi genezę projektu. Idea...
„W rezultacie zaproszenia, jakie rozesłaliśmy wśród artystów, nadeszło do nas około dwustu dokumentacji, spośród których wyłoniliśmy dwadzieścia. W sierpniu 2004 roku przez tydzień jeździliśmy po kraju, spotykając się z wybraną dwudziestką artystów. Na ich twarzach widzieliśmy troskę o ciszę i spokój zagrożonej przyrody oraz zaniepokojenie wywołane niepohamowanym rozwojem komercyjnej gospodarki. (…)
Między walorami naturalnymi tego kraju a osobowością Finów obserwujemy subtelne podobieństwo i zgodność.
Na tym przykładzie dobrze widać, że postawy regionalne mogą wyrażać uniwersalne kwestie.
Fińska samotność, to zapewne ta cecha narodowego charakteru powoduje, że w pracowniach artystów nie znajdziemy krzeseł dla gości… (…)
Przyroda jest wszechobecna, jak w bardzo niewielu krajach europejskich. Z jej ciszą możemy także wiązać tendencję Finów do poddawania się cichemu, nieco masochistycznemu cierpieniu. Od 20 lat Mikko Paakkola porównuje swój kraj z Japonią. W Finlandii, tak jak w Japonii, cisza wiele mówi. „Trzeba zrozumieć milczenie innych”. Eero Markuksela widzi wręcz bezpośrednie paralele między tysiącletnią tradycją japońską a współczesnym życiem w Finlandii.
W trakcie spotkań z artystami rozmowa zawsze schodziła na tematy związane z naturą. To, co zainteresowało nas najbardziej, to ich stosunek do przyrody, zwłaszcza do jej elementów niewiele lub zupełnie nienaruszonych, niezagospodarowanych…”
Henri van de Leemput, Mikko Paakkola, Wodek
(fragment kuratorskiego wstępu)
