Pablo Picasso. W hołdzie Picasso — od Miró do Lichtensteina
Wystawa składała się z dwóch części:
Część I Picasso grafikiem
W części pierwszej wystawy prezentowany był dorobek graficzny i ilustratorski Pabla Picassa. Ekspozycja umożliwiła zapoznanie się z niezwykle cenną wczesną twórczością graficzną artysty, przypadającą na lata 1904-1920. Na szczególną uwagę zasługiwała rycina Le Repas frugal (1904) powstała jako jedna z ostatnich prac zamykających okres błękitny, cechujący się bezlitosnym realizmem wychudzonych, smukłych postaci, tworzących posępny, melancholijny nastrój. Grafiki należące do cyklu Les Saltimbanques, utrzymane są już w zupełnie innym nastroju. Należą stylistycznie do tzw. okresu różowego, zawierają duży ładunek pozytywnych emocji. Pojawiają się na nich charakterystyczne motywy i postaci ze świata cyrku. Obok wczesnych przykładów grafiki, prezentowany był w trzech cyklach dorobek Picassa jako ilustratora i projektanta scenografii teatralnych. Chronologicznie pierwszy z nich Le Tricorne (1920) to graficzne projekty kostiumów i scenografii teatralnej do spektaklu o tym samym tytule. Pozostałe dwa cykle La Celestine (1971) oraz Le Cocu magnifique (1968) prezentowały dojrzałą twórczość ilustratorską Pabla Picassa. Ważnym elementem zbioru prezentowanych grafik byly także linoryty powstałe w Vallauris przy współpracy wydawcy Arnera.
Część II W hołdzie Picasso — od Miró do Lichtensteina
Druga część wystawy to prace 69 artystów zaliczanych do klasyki XX wieku. „Hommage a Picasso” jest niezwykłym zbiorem grafik dedykowanych Pablo Picasso. Powstał z inicjatywy Wielanda Schmieda — niemieckiego krytyka, wydawcy, popularyzatora sztuki. Prace zostały wykonane i wydane na wieść o śmierci mistrza Picasso. Stanowią wyjątkowy i cenny zbiór ze względu na rangę artystów, różnorodność koncepcji i kierunków przez nich reprezentowanych. Są wśród nich m.in. surrealista Joan Miró, przedstawiciele pop-artu: Andy Warhol, Claes Oldenburg, Roy Lichtenstein, Richard Hamilton, Eduardo Paolozzi, a także przedstawiciele „nowego realizmu”: Christo, Joseph Beuys, Roberto Matta.
Patronat medialny:
TVP 1, Radio Zet, „Rzeczpospolita”, Tygodnik „Wprost”, „Businessman Magazine”, Wirtualna Polska
Sponsor Główny: IDEA
Partner Strategiczny: Grupa PZU
Współorganizator wystawy: Agencja Kontakt — Grzegorz Furgo
Pablo Ruiz Picasso (1881-1973)
Uważany jest za jednego z najważniejszych artystów XX wieku — symbol nowoczesności, nowatorstwa, niespożytej weny twórczej. Jego talent oraz inwencja plastyczna nie znały granic. Nie ograniczał się jedynie do malarstwa, jako środka wyrazu. Bez zahamowań sięgał po inne rodzaje twórczości: ceramikę, rzeźbę, grafikę, ilustrowanie dzieł literackich, projektowanie kostiumów teatralnych, tworzenie kolaży, a nawet pisarstwo.
Twórczość tego hiszpańskiego Francuza czy raczej francuskiego Hiszpana (Picasso urodził się w Maladze na południu Hiszpanii, lecz niemal całe swoje dorosłe życie spędził we Francji) przechodziła różne artystyczne style i trendy m.in. kubizm, klasycyzm, realizm, surrealizm, abstrakcję. Artysta sięgał do różnych technik i praktyk warsztatowych, niektórym z nich, jak ceramice i asamblażowi, nadając nową siłę i znaczenie. Używając nowych technik stawał się po wielokroć mistrzem iluzji, zaskakiwał pracujących z nim rzemieślników, m.in. ceramików i grafików, odwagą i swobodą traktowania materiału. Frank Elgar twierdzi, że Picasso nigdy, przy swej niewiarygodnej sprawności, nie uważał techniki za wartość samą w sobie. Nigdy zręczność nie zapanowała u niego nad zmysłem badawczym, zaś odwaga rzadko ustępowała przed wirtuozerią.
Wystawa „Pablo Picasso. W hołdzie Picasso — od Miró do Lichtensteina” prezentowała obszerny dorobek graficzny Pabla Picassa w postaci 132 rycin, w tym prac pochodzących z wczesnych lat twórczości (1904-1920). Cyklom graficznym Pabla Picassa towarzyszyly prace 69 artystów tworzących w hołdzie Pablo Picasso, reprezentujących takie kierunki w sztuce XX wieku jak: pop-art, surrealizm, op-art, minimal-art.
