Karol Wieczorek „Złe oko” — monograficzna wystawa śląskiego artysty
Karol Wieczorek
Urodzony w Bytomiu w 1949 r.
Studia: krakowska Akademia Sztuk Pięknych, Wydział Grafiki i Malarstwa w Katowicach
Dyplom 1972 z wyróżnieniem i medalem.
W latach 1974–1976 i 1989–1990 stypendysta Funduszu Rozwoju Twórczości Plastycznej Ministerstwa Kultury i Sztuki.
Zrealizował 11 wystaw indywidualnych w Katowicach, Krakowie, Warszawie i Paryżu. Udział w kilkudziesięciu wystawach sztuki polskiej w kraju i za granicą m.in. w: Paryżu, Wiedniu, Bratysławie, Pradze, Koszycach, Budapeszcie, Moskwie, Berlinie, Düsseldorfie, Darmstadt, Barcelonie, Madrycie, Ystad, Göteborgu, Dessau, Nowym Jorku, Kuwejcie.
Brał udział w aukcjach sztuki polskiej w Palais Gallerie, Espace Cardin, Targach Sztuki Współczesnej Fiac Grand Palais w Paryżu.
Nagrody na wystawach okręgowych, wyróżnienie i nagroda na 35 Jubileuszowym Ogólnopolskim Salonie Zimowym Plastyki — Radom 1981, dwa srebrne medale i dwa wyróżnienia na „Bielskiej Jesieni”, wyróżnienie na Międzynarodowym Biennale „Wobec wartości”, nagroda Grand Prix International d’art Contemporain de Monte Carlo, nominacja do Paszportu „Polityki” w 1993 roku.
pierwsza tak obszerna publikacja z pracami Karola Wieczorka już w sprzedaży! Książka „Złe oko” to pierwsze tak obszerne wydawnictwo (ponad 100 prac) prezentujące przekrojowo sztukę — rysunki, obrazy, instalacje —...
W 1972 roku Karol Wieczorek z wyróżnieniem i medalem ukończył Wydział Malarstwa i Grafiki na katowickiej Akademii Sztuk Pięknych. Od kilkudziesięciu lat tworzy obrazy, rysunki, grafiki, rzeźby i instalacje. Baśniowe sceny, deformacje ciała, karykaturalne kształty i jaskrawe barwy składają się na jego psychodeliczną twórczość, trudną do jednoznacznego przyporządkowania do jednego gatunku. W swojej onirycznej podróży przez style i epoki, Wieczorek konsekwentnie dąży do odkrycia piękna absolutnego. Jednak za każdym razem na jego pracach zmienia się ono w coś potencjalnie niepokojącego. Henryk Waniek napisze o jego twórczości: „Niepokojące. Nieprzekładalne na żaden inny język. Odmienne od wszystkiego. Osobne. Być może, samotne”.
