wizja oszukanego miasta — spotkanie z kopenhaskim artystą, poetą i prozaikiem Grzegorzem Wróblewskim
Zapraszamy 12 października o godz. 17.00 na spotkanie z kopenhaskim artystą, poetą i prozaikiem Grzegorzem Wróblewskim, na kanwie wystawy „Inaczej niż w raju”.
Grzegorz Wróblewski — urodzony w Gdańsku w 1962 roku, wychowywał się w Warszawie, od 1985 mieszka w Kopenhadze. Poeta, pisarz, malarz i dramaturg, współtwórca zespołu SLURP. Autor książek poetyckich, prozatorskich i dramatów; m.in. „Ciamkowatość życia” (1992/2002), „Planety” (1994), „Noc w obozie Corteza” (2007), „Nowa Kolonia” (2007), „Dwie kobiety nad Atlantykiem” (2011), „Wanna Hansenów” (2013), „Kosmonauci” (2015), „Namiestnik” (2015). Wraz z Wojtkiem Wilczykiem autor artbooka „Blue Pueblo”.
Jako malarz inspiruje się przede wszystkim amerykańskim abstrakcjonizmem ekspresyjnym oraz sztuką z nurtu informel. Wróblewski uczestniczy zarówno w polskim, jak i w duńskim życiu artystycznym i literackim. Należy do Duńskiego Związku Pisarzy (Dansk Forfatterforening) i kilkakrotnie uzyskiwał stypendia Duńskiej Rady Literatury (Dansk Litteraturrådet) oraz Duńskiej Państwowej Fundacji Sztuki (Statens Kunstfond).
Inaczej niż w raju — artystyczne interwencje i dekonstrukcje „miasta” w świecie globalnych opowieści Wystawa Inaczej niż w raju… ma z założenia zaprezentować odmienność funkcjonowania małych i wielkich narracji w domenie...
Prezentacja wybranych szkiców i prozy poetyckiej z książki „Pomyłka Marcina Lutra” (Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2010) i zbioru „Namiestnik” (Dom Literatury, Łódź 2015), napisanych w Kopenhadze na przestrzeni ostatnich wielu lat. Publikowanych wcześniej m.in. w „Twórczości” i „Tygodniku Powszechnym”. Teksty nawiązują do tematu wystawy, opowiadają o miejskich rytuałach, o samotności/dialogach/życiu w skandynawskiej metropolii. Jak napisał swego czasu Wojek Wilczyk w katalogu towarzyszącym wystawie Grzegorza Wróblewskiego w Muzeum Literatury w Warszawie (2014): Wspomniana chwilę wcześniej topograficzność tekstów z wczesnych książek Wróblewskiego (włączając tu także kapitalny tom krótkich próz o nazwie „Kopenhaga”), ich szkicowy i ekspresyjny zarazem charakter, ma wyraźny klucz autobiograficzny. Realizowany w nich proces opisu „obcego” terytorium, przypomina proceder jego oswajania, tworzenia indywidualnej mapy tras i przejść, gdzie jak w zacytowanym wierszu raz po raz natrafić można na „inne obszary".
