Jerzy Wroński — obrazy-reliefy, akwarele metamorficzne, kopciogramy
katalog „Jerzy Wroński — obrazy-reliefy, akwarele metamorficzne, kopciogramy” Pierwsza tak rozległa, monograficzna publikacja artysty, zawierająca prace ze wszystkich wymienionych etapów pracy twórczej Jerzego Wrońskiego....
Jerzy Wroński — profesor sztuk plastycznych, absolwent wydziału malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jeszcze w trakcie studiów współtworzył z przyjaciółmi Grupę Nowohucką, która zainaugurowała w Krakowie nurt malarstwa materii. Wszyscy jej członkowie zostali następnie przyjęci do Stowarzyszenia Artystycznego Grupa Krakowska. W latach 1979-1995 Jerzy Wroński pełnił funkcję prezesa tego stowarzyszenia. Wcześniej przez kilka kadencji był też członkiem zarządu okręgu krakowskiego Związku Polskich Artystów Plastyków i rady artystycznej Sekcji Malarstwa Zarządu Głównego ZPAP. Od roku 1960 zajmował się także pedagogiką artystyczną, początkowo w Krakowie, następnie w UMCS w Lublinie, a od roku 1975 Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie.
Cała dotychczasowa, przeszło pięćdziesięcioletnia działalność artystyczna Jerzego Wrońskiego jest ciągiem doświadczeń, w których wykorzystywane są żywiołowe procesy naturalne i ujawniany tkwiący w nich potencjał twórczy. Tak było w przypadku monochromatycznych obrazów-reliefów, kształtowanych przy udziale pełzającego po płycie pilśniowej płomienia, powstających w końcu lat 50., jak i późniejszych akwareli metamorficznych oraz rysunków dyfuzyjnych, w których inny żywioł — woda — choć użyty w mikroskopijnych ilościach, stanowił główną siłę sprawczą.
Te doświadczenia doprowadziły w końcu do połączenia w procesie twórczym obu antagonistycznych żywiołów. W połowie lat 80. ubiegłego wieku zaczęły powstawać fotogramy metamorficzne, nazwane później kopciogramami. Były one wynikiem odkrycia niezwykłych właściwości drobin kopcia świecy osadzających się na zwilżonej wodą kliszy szklanej umieszczonej nad płomieniem. W wyniku zderzenia dwóch żywiołów — ognia i wody — dochodzi do napięć powierzchniowych i przekształceń tektonicznych mikroskopijnej warstewki kopcia w struktury o wyrafinowanej inwencji, będące negatywami wyłaniających się z nicości obrazów.
Wystawa, organizowana we współpracy z Nowohuckim Centrum Kultury i Otwartą Pracownią, prezentuje po raz pierwszy zbiór prac ze wszystkich wymienionych faz twórczości artysty.
Wystawie towarzyszy — pierwsza tak rozległa — monograficzna publikacja artysty, zawierająca prace ze wszystkich wymienionych powyżej etapów pracy twórczej.
