Signal box/Nastawnia — budynek/miejsce przy torach kolejowych…
„Signal box/Nastawnia” ostrzega. Znak traci swą funkcję informacyjną, stając się narzędziem opresyjnym — organizerem życia w rękach różnych władz: ekonomicznych, społecznych, państwowych, religijnych. Prezentowane prace sygnalizują problemy, zagrożenia, wytrącając z posłusznego podporządkowywania się wyznaczanym kierunkom oraz zachęcając do stawania się krytycznym obywatelem.
„Signal box/Nastawnia” konfrontuje. Wizualny aspekt prezentowanych prac, oddziałujących na siebie, kształtuje obszar przemieszania znaczeń oraz kolorystycznej gry barw tradycyjnie przypisanych danym znakom…
… z którego kontrolowane oraz obsługiwane są znaki, zwrotnice i reszta podległej infrastruktury.
Wystawa „Signal box/Nastawnia” poświęcona była sztuce posługującej się znakiem, symbolem bądź wykorzystującej je w swych narracjach. Pokazywała szeroki wachlarz możliwości: od prac zmierzających w stronę logotypu, upraszczających wypowiedź, gdzie obraz staje się znakiem, aż po swobodne gry i manipulacje znakami, symbolami, dekonstruujące ich dotychczasowe znaczenie w pryzmacie teraźniejszości. „Signal box/Nastawnia” jest zarazem historycznym zarysem problemu: od cyklu „Wobec człowieka” Jarosława Modzelewskiego z 1980 roku do „Chłodni” Łodzi Kaliskiej z 2004.
Znak jest naturalnie predestynowanym obiektem dla działań artystycznych. Niewyobrażalne jest dzisiaj funkcjonowanie jakiejkolwiek dziedziny życia bez sygnalizacji, wskazówek etc. Bezprecedensowy rozbrat kultury i natury „osiągnięty” w XX wieku zdaje się być faktem ostatecznym, niemożliwym do odwrócenia, złagodzenia czy pogodzenia. Znak, symbol pełni tu jedną z ważniejszych ról, warunkując kulturowe porządki. Drążąc dalej, symbol stanowić zaczyna kierunkowskaz, wdzierający i warunkujący plan mentalny.
Natłok, przenikalność i współegzystencja znaków, symboli buduje albo chaos, albo labirynt posiadający swój cel. Obsługujący/kierujący nastawnią w obu przypadkach jest wyimaginowany, niejasny w swych pobudkach, postępowaniu.
