wydawnictwa publikacje | 2004

„Katowicki Underground Artystyczny po 1953 roku”

„Książka Katowicki Underground Artystyczny po 1953 roku jest drugą, po wystawie z 2003 roku o tym samym tytule, częścią projektu prezentującego ważny nurt ruchu alternatywnego w sztuce polskiej rozwijający się w Katowicach w latach 1953—1989.
Katowicki underground… omawia najważniejsze zjawiska, począwszy od działalności grup St-53, Arkat, Oneiron, przez fenomeny takie jak Antyfotografia, Stany graniczne fotografii, Katowickie Spotkania Twórców i Teoretyków Sztuki, Galeria Katowice, Galeria 133 Schody, śląska sztuka przykościelna lat osiemdziesiątych, po indywidualną twórczość członków wspomnianych grup oraz m.in. Jerzego Lewczyńskiego, Andrzeja Szewczyka, Jolanty Kłyszcz, Zofii Rydet, Brygidy Wróbel-Kulik, Ireneusza Ir Kulika, Erwina Sówki.

Początkiem historii śląskiego undergroundu jest grupa St-53, której członkowie, wychodząc od idei wyklętego wówczas artysty i teoretyka sztuki Władysława Strzemińskiego, rozwijając swoje działanie poza konwencjonalnie rozumiane granice artystycznych wypowiedzi, otworzyli swoim następcom odrębną drogę pojmowania sztuki naszego czasu.
Stworzony przez Grupę St-53 wzór niezależności od monopolu państwowego i politycznego okazał się przydatny w latach sześćdziesiątych.
W 1964 roku powołano grupe Arkat. Sukcesem grupy było zorganizowanie dziesięciu wystaw grupowych oraz Katowickich Spotkan Twórców i Teoretyków Sztuki, których rezonans miał zasięg krajowy, a także niezależnej galerii sztuki (Galeria Śląska, a od 1968 Galeria Katowice), istniejącej aż do stanu wojennego.
W 1967 zawiązał się nieformalny krąg pięciu twórców — grupa Oneiron, zwana też Liga Spostrzezen Duchowych. Z czasem liczba sprzymierzonych osób i zakres promieniowania idei grupy okazał się rozległy, do czego przyczyniło się też powstanie pierwszej polskiej gminy buddyjskiej. Grupa nieformalnie działała do 1978 roku.
Lata osiemdziesiąte obfitują w zdarzenia, którym gościny udzieliły mury Kościoła, skupiającego wokół siebie wcale niemałą grupę twórców.
Są także dekadą dokonań bardziej nomadycznych artystów, jak Zofia Rydet, Andrzej Szewczyk czy Brygida Wróbel-Kulik, funkcjonujących również w światowym obiegu artystycznym.

Krąg osób związanych z katowickim undergroundem lub nań oddziałujących, również spoza Śląska, jest bardzo szeroki. Świadczy to o bogactwie i złożoności omawianego zjawiska. Niemal całkowity brak (również w specjalistycznych publikacjach) wiedzy o tym, co dokonywało się w tym zakresie na Górnym Śląsku, wymaga nadrobienia wieloletnich zaniedbań. Poprzez przypomnienie fenomenu katowickiego undergroundu artystycznego oddać możemy moralny dług wielu artystom lat 50.—80., a młodszym zaoferować poczucie kontynuacji i zakorzenienia w zjawisku o poważnej skali.
Prezentacja historycznego stanu rzeczy niech zatem dokumentuje śląskie zmagania o ustanowienie horyzontu twórczej i niezależnej kultury oraz objaśnia tę skomplikowaną mozaikę. (…)”

Czesława Małgorzata Panek
„Wprowadzenie” do katalogu

http://www.facebook.com/pages/Katowice-Poland/Galeria-Sztuki-Wspolczesnej-BWA-w-Katowicach/128885767128773 https://bwakatowice.bip.gov.pl/