Izabela Ołdak — Śpiewająca nad kośćmi
Wernisaż 29.06 (sobota) o godz. 18.00.
Zwiedzający będą mogli odwiedzić artystkę w galerii na kilka dni przed otwarciem uczestnicząc w tworzeniu wzoru (27–29.06).
Izabela Ołdak — absolwentka Wydziału Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (2007) oraz Dutch Art Institute w Enschede w Holandii (2010). Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, wideo, performance'em, projektami typu site-specific oraz działaniem w przestrzeni publicznej. Głównym źródłem inspiracji jest Natura, mitologia i folklor. W swoich projektach artystka często wykorzystuje archetypy, symbole i wzory. Jest kuratorką wystaw i projektów oraz międzynarodowych rezydencji artystycznych.
Ściany galerii są zupełnie puste. Na powierzchni podłogi rozpościera się gęsty, precyzyjny rysunek. Izabela Ołdak przygotowuje go przez kilka dni. Sypie popiół zmieszany z pigmentem w skomplikowany wzór kiełkujący w jej głowie.
Za każdym razem, kiedy maluje na kamieniach, układa mozaiki ze skrawków papieru, tworzy w galerii gęstwiny z papierowych wycinanek, maluje na skórze próbuje uwić prowizoryczne gniazdo, które z każdą godziną cierpliwej pracy rozrasta się wokół niej. Jej działania można określić rytuałami tymczasowego zamieszkiwania, przywołującymi spychany na margines zmysł porządku zmuszający do niestrudzonego tworzenia wzorów. I tym razem ornament Ołdak rozwija się na zasadach tropikalnego lasu. Szybko i w niekontrolowany sposób. Spod pewnej ręki sypiącej na podłogę kolor wyrastają kolejne odnogi, meandry, spirale, łodygi i wici. Artystka występuje w roli szamanki, odtwarzającej w geście powolnego sypania pierwotny ład natury. Tworzy wzór siedząc w kucki albo na kolanach, stapiając się przez kilka dni z daną przestrzenią, poznając każdy centymetr zawłaszczanej podłogi. Śledzenie ornamentu wyrastającego podczas tego kilkudniowego performance'u pozwala obserwatorom odbyć długą drogę do początków kultury, gdzie wzór spełniał przede wszystkim funkcję ochronną. Zgodnie z tą zasadą wszelkie zaklęcia, węzły, plecionki, labirynty i korowody taneczne związane były z nadzieją uwięzienia w powikłanym wzorze złych mocy, które w ten sposób trzymane były na wodzy.
Opowieść Ołdak o powstawaniu i ginięciu oparta o chwilową geometrie spirali zostaje w trakcie trwania wystawy zdmuchnięta i zatarta. Pozostawia po sobie tylko brudzący, kolorowy pył wynoszony z galerii na podeszwach butów.
Kuratorka: Marta Lisok
