Małgorzata Jabłońska „Neuro.Szkice” — wystawa w Małej Przestrzeni
„Artyści wymazują rzeczywistość — w mniejszym czy większym stopniu — i zastępują ją swoją własną rzeczywistością, wytworzoną przez mózg.”
/Semir Zeki/
Inspiracją i wspólnym mianownikiem dla treści i języka wizualnego prac Małgorzaty Jabłońskiej jest neuronauka. Fabuła grafik nawiązuje w dużej mierze do osobistych doświadczeń autorki. Należy do nich na przykład neurorehabilitacja, podczas której m.in. w celu nauki chodu prowokuje swój mózg do wytworzenia nowych połączeń i zastąpienia starych wzorców nowymi. Autobiograficzna narracja to również okazja do żonglowania własnym wizerunkiem, tworzenia znaków, wizualnych metafor i co bardzo istotne — przełamywania powagi tematu. Podbudowę teoretyczną a także uzasadnienie dla języka graficznego prac stanowią aktualne koncepcje neuroestetyczne. Należą do nich fascynujące autorkę rozważania Semira Zekiego, Vilayanura Ramachandrana oraz Williama Hirsteina, o neurobiologii tworzenia i odbierania sztuki.