Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach

„Problematyka interpretowania i obrazowania przestrzeni oraz jej związków ze sztukami wizualnymi sięga czasów prehistorycznych. Generowanie ludzkiej aktywności psychicznej w przeważającej mierze koncentruje się przecież na obłaskawianiu, zawłaszczaniu czy też konfabulowaniu i dotyczy — oczywiście — rozmaitego rodzaju terytoriów, a zatem także tych mających zarówno materialną jak i mentalną proweniencję. Wystarczy przypomnieć, że liczne archeologiczne znaleziska sprzed kilkudziesięciu i kilkunastu tysięcy lat posiadają już charakter kręgów bądź mandali. Często też towarzyszyły im rekwizyty pochodzenia ludzkiego (np. czaszki) lub zwierzęcego (kości, rogi), albo też były opatrywane różnymi znakami o charakterze symbolicznym (np. krzyżem). Motywy te były właściwie pierwszymi ludzkimi figurami wyobraźni. W czasach późniejszych abstrakcyjne i minimalistyczne w duchu kręgi oraz mandale rozbudowywano w większe narracje, nadawano im też pewnego architektonicznego wymiaru. W ten sposób — z jednej strony figury te nabierały charakteru bardziej jednostkowego i personalistycznego, z drugiej zaś — w rezultacie ich upowszechnienia — stały się zunifikowanymi i uniwersalnymi modelami komunikacji. Kultura obfituje w podobne rozwiązania, a przykładem takiego motywu i opowiadania jest chociażby opowieść o Edenie czy labiryncie w Knossos.
Twórczość Brygidy Wróbel-Kulik nieomal od początków jej pracy artystycznej nawiązywała do podobnych idei, a zwłaszcza do ogrodu jako reprezentatywnego obrazu świata. Takim zresztą tytułem jest opatrzony jej tekst autorski pochodzący z 1978 roku. Artystka już wówczas, jeszcze jako świeża absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, konceptualnie zarysowała najbardziej jej bliskie i nurtujące ją problemy, z których uczyniła leitmotiv oraz filozoficzny i ikoniczny model dla własnych poszukiwań. Od tamtego momentu zdecydowana większość jej realizacji dotykała tego problemu i wizualizowała zagadnienie przestrzeni oraz jej symbolicznej reprezentacji, ze wszystkimi tego skutkami — zarówno w formalnym jak i w semiotycznym, czy estetycznym rozumieniu. (…)”

Roman Lewandowski
„Za matrycą (nie)widzialnego świata jest już tylko milczenie”
fragment

• Zobacz katalog
• Organizatorzy